Hoe heerlijk is het dat ik dit verhaal gewoon typ op het terras van 't Vat, met onze ondertussen eigen obers om ons heen en een markoesa sapje naast me. Volop genieten!

Ondertussen hebben we ons weekendje Galibi achter de rug. Op vrijdagochtend vertrokken we met de bus over een weg met vooral veel gaten en hobbels. Na een reis van 3 uur kwamen we in het plaatsje Albina waar we even konden rondkijken. We moesten allemaal even plassen en we konden de doorspoel knop niet vinden.. Juist, even spoelen met emmers water dames! Lekker hoor. Vervolgens moesten we nog een tijdje met de boot totdat we een strandje zagen dat op een paradijsje leek, wat een mooi plaatje was dat! Op het strand stond een soort grote bungalow met daarin de kamers waarin wij die nacht zouden slapen. Nadat we even hadden gerelaxed op het strand kregen we een rondleiding door het dorpje. Onze gids kwam zelf oorspronkelijk uit dit dorpje, elke familie heeft een eigen dorpje. Hij vertelde verhalen over de tradities van de mensen hier, het was zo gaaf en onvoorstelbaar om te zien dat die mensen daar echt wonen! Er werd ons bijvoorbeeld verteld dat een meisje acht dagen wordt afgezonderd als ze voor het eerst ongesteld is geworden. Daarna is er een soort feest waarbij haar handen worden vastgebonden, vervolgens laten ze allemaal bijtende mieren over haar handen lopen (jeuj feest..) en die pijn moet ze verdragen om te laten zien dat ze nu een echte vrouw is. Daarna krijgt ze een stukje katoen dat in de brand staat dat ze moet overgooien van haar ene hand in haar andere hand net zo lang tot het vuur uit is. Er is sinds een paar jaar wel elektriciteit in dit dorpje, de elektriciteitkabels hingen heel laagdoor het dorp, als ik mijn handen om hoog zou doen dat ik het kunnen pakken. Maar meneer is dat dan niet gevaarlijk? Ja dat denk ik wel.. En toch laat iedereen het lekker zo hangen. Ik zag een jongentje spelen met een dier en bedacht wat voor totaal ander leventje hij heeft en krijgt dan dat ik heb. Hij keek me even aan en lachte zo lief, zoals de meeste kinderen in Suriname trouwens. We zijn in Galibi Zoo geweest, de dierentuin van het dorp. Eerst zagen we het niet, later bleek dat het het stukje grond was met bosjes eromheen. Het was wel heel gaaf, de dieren liepen er los en er was een man die met veel plezier de dieren om je nek legde of op je hoofd zette. Jaaa ik heb een wurgslang vastgehouden die het grappig vond om bij mij echt te doen alsof hij me ging wurgen. Het filmpje van ‘echte meisjes in de jungle' ging even door mijn hoofd, het zou toch niet gebeuren dat.... Meneer! Ik ben nu wel klaar hoor, pak hem maar weer. Het voelde nat en glibberig, maar goed ik heb het gedaan.

Savonds na het eten zijn we met de boot weggegaan naar een ander strandje om schildpadden te spotten! We zagen een groot schildpad (nouja de bootmannen zagen zijn sporen) dus daar hebben we aangelegd. Het schildpad was nog bezig met iets, een gat graven ofzo ergens in de bosjes dus we moesten wachten. Uiteindelijk was ze klaar met gravenen konden we gaan kijken hoe ze heel veel eieren in het gat legde, gaaf om te zien! Daarna ging ze het dichtmaken door er zand op te gooien waarbij ze niet te beroerd was om af en toe ook wat zand tegen ons aan te gooien. Hierna was ze zo slim om in de buurt van het echte nest nog een paar ‘nepgaten' te maken zodat andere dieren niet zo snel kunnen vinden waar haar eitjes liggen. Leuk plan, erg slim alleen beetje jammer dat het zo lang duurde. We werden ondertussen verrot geprikt door de muskieten dus hebben we onszelf half ingegraven om zo min mogelijk gestoken te worden. Uiteindelijk ging ze terug de zee in, wat heel mooi was om te zien. Daarna konden ook wij terug om lekker ons bedje in te gaan. Toen ik de volgende ochtend uit bed stapte en de deur open deed keek ik de zee in, vanuit mijn bed tot aan het zand was ongeveer vijf stappen, heerlijk!! Vandaag zijn we met de boot naar de overkant gegaan waar Frans Guinea ligt. Opeens wordt er weer met euro's betaald, Frans gepraat en zie ik franse kentekens. Ook de opbouw van de stad is anders, gewoon echt meer als Frankrijk. Heel gaaf om zo opeens in een ander land te zijn. Dit was het laatste uitstapje van ons tripje naar Galibi. We mochten weer 3 uur met de bus terug, dit keer vergezeld met een groepje Surinaamse vrouwen wat over het algemeen erg gezellig is! De dochter van de vrouw naast mij woont in Nederland en de vrouw zei mij dat mijn moeder mij vast ook erg miste. (Ahhh =P)

Maandag ben ik met Carlijn, Mirjam en Jenny naar het Clarence Seedorf stadion geweest. Echt de moeite waard, moet je zeker langsgaan als je eens in de buurt bent!! Het was ongeveer zo groot als het hoofdveld van WVF maar dan met een grote foto van Seedorf bij de ingang. Was wel gaaf dat er allerlei sportieve uitspraken op de tribune waren gemaakt met bordjes van clubs waar hij gespeeld heeft. Oke de omvang viel een beetje tegen maar het was wel tof om even gezien te hebben.

Ondertussen gaat de tijd zo snel dat zelfs volgende week donderdag onze presentatie al is! Dat begint nu spannend te worden hoor.. De outfits zijn gescoord, we werken keihard en proberen dat zo goed mogelijk te combineren met de leuke dingen want we willen uiteraard nog wel even optimaal genieten van het land. Voor vrijdagavond staat de partybus gepland, een bus met bovenop een terras met muziek waarop je dan kunt feesten terwijl je door Paramaribo rijdt. Ook dat moeten we natuurlijk meemaken!