Maandagochtend om 11 uur hadden wij een afspraak met de begeleidster van onze instelling waar wij afstuderen. Netjes in lange broek en shirtje over de schouders zijn we naar de instelling gefietst. Door het centrum van Paramaribo! We moesten langs de waterkant, daar is een grote markt en een complete chaos. Na heel vaak de weg te hebben gevraagd kwamen we bij de instelling aan. Gelukkig stond er een gebouw, want zoals op de foto te zien is hebben we al eerder een bordje met de naam van de instelling met daarachter alleen een paar palen gezien.. (Het zou toch niet waar zijn??!) We belden onze begeleidster op om te zeggen dat wij voor het hek stonden, maar zij was niet aanwezig. We moesten er een beetje om lachen, tjaah dit is Suriname he.. Gelukkig was ze zo vriendelijk om terug te komen zodat ze ons even kon rondleiden en we konden kennis maken. Dit was allemaal erg leuk, hele aardige mensen daar!

Toen we weer veilig thuis waren zijn we nog bezig geweest met ons onderzoek, maar ik was zo moe dat ik op de grond in slaap gevallen ben. Vijf minuutjes maar hoor.. maar toch.

Veel slaaptijd was er niet (waar halen die Surinamers die tijd vandaan joh??) want we moesten nog naar de Nederlandse ambassade om ons te melden. We hebben een visum van 60 dagen, dat hoort zo want die moet je dan in Suriname verlengen met 30 dagen. De man zei dat we de laatste 30 dagen wel bij hem mochten logeren, dat de politie daar niet kwam.. Een beetje verward gingen we weer weg, we moesten namelijk bij de vreemdelingendienst zijn volgens hem. Deze gaat om 8 uur open maar we kunnen er beter om 9 uur heengaan want die mensen moeten eerst nog hun computer opstarten enzo, aldus de grapjas bij de ambassade.

Mijn achterband van mijn gehuurde fiets werd steeds zacht dus zijn we naar de fietsenzaak gegaan om hem te laten maken. De jongen zei dat de fiets misschien vandaag om 5 uur klaar was, maar hij wist het niet zeker.. Het kon ook morgen 9 uur zijn, misschien.. als hij tijd had.. Uiteindelijk heb ik de dinsdag om 11 uur mijn fiets op gehaald. De jongen was verbaasd dat ik nu pas kwam! Hij had zich gisteren uitgesloofd zodat mij fiets gisteren om 5 uur klaar was. Ik dacht dat ik me een beetje aangepast had aan de Surinaamse cultuur, maar hij had zich dus ook een beetje aan mij aangepast.

Dinsdagavond kwam onze buurvrouw Maltie wat eten brengen, broodvrucht van de broodboom! Echt een schat! Sowieso wel een prettig idee om in deze stad mensen naast je te hebben wonen bij wie je terecht kan en die je een beetje in de gaten houden. Ik weet niet wat er in dit Surinaams goedje van Maltie zat, maar we hebben tot 12 uur s'nachts aan ons onderzoek gewerkt! Bikkels.

Woensdag heb ik voor het eerst geschuild voor een echte regenbui! Tenminste ik dacht dat het een ‘echte' regenbui was, maar vandaag bleek dat het nog veel erger kon. De hele straat stond echt binnen no time blank, van stoeprand tot stoeprand was het een waterboel waardoor boodschappen doen echt niet mogelijk was. (En wij moesten toch echt eten halen..) We hebben op ons balkon staan kijken naar hoe de Surinamers zich hier uit redden. Daar hoefden ze weinig voor te doen, want door de warmte was het water zo snel als het kwam ook weer weg. We hebben snel onze boodschappen gedaan toen de regen even gestopt was. Helaas waren we de sausjes vergeten (wat echttt nodig was natuurlijk) dus zijn Carlijn en ik door de regen, met poncho (jaa ik heb me eraan gewaagd!) teruggefietst. En wat blijkt?! Zelfs met poncho aan fluiten de Surinaamse jongens naar de Nederlandse meisjes. Heel wat straten stond nog vol water, waardoor we onze benen niet droog hebben kunnen houden. Carlijn haar voeten waren zelfs zo glad dat ze bijna uitgleed voor de supermarkt.. BIJNA, maar gelukkig stond daar een echte grote bewaker die haar opving. (De held!) Wat er voor zorgde dat ik een kwartier moest uitlachen, al hangend op de winkelwagentjes.

Lieve mensen, dit was even een update tot nu toe. Ik lees jullie reacties erg leuk en ben ook benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat! Als laatste een Surinaamse wijsheid en tot de volgende keer.

Nah tek yuh mattie eye fuh see.

Als je wilt dat iets goed gebeurd, dan moet je het zelf doen.