Afscheid nemen bestaat niet. ;)

Fawakaaaaaaaaaaaaaa??!!

Het moet er nu toch echt van komen.. mijn verhaal typen waarin ik zeg dat dit mijn allerlaatste verhaaltje is vanuit Suriname. Vanuit het huisje wat echt een thuis is geworden. Vanuit het land waar ik echt van ben gaan houden.

Toch hebben we deze week nog even een tegenslag gehad wat betreft ons onderzoek. Afgelopen donderdag zou de presentatie zijn. Ondanks dat het best spannend was hadden wij er heel veel zin in, eindelijk konden we onze bevindingen delen met mensen uit ons werkveld. Een half jaar lang hebben we hard aan ons onderzoek gewerkt en de presentatie is dan het toetje. Dinsdag waren we bij een kindertehuis en hadden we gemiste oproepen van onze begeleidster. Toen we haar terugbelden werd er niet opgenomen. Eenmaal thuis lazen we een email. We konden geen overeenstemming vinden met elkaar en ze wou niet bij de presentatie zijn. Nog steeds nam ze haar telefoon niet op dus heb ik school gebeld. Inmiddels was het tien uur s'avonds in Nederland maar gelukkig hebben we erg betrokken docenten en reageerden ze erg fijn. Nadat we allemaal even wat tijd voor ons zelf hadden genomen om boos en teleurgesteld te zijn trokken we opvallend naar elkaar toe. We zijn savonds met de taxi door de mac drive gegaan om een mac flurry te halen. (We hadden er zo'n zin in maar het was al donker dus is fietsen of lopen geen optie meer). Woensdag nog geprobeerd om onze begeleidster te bereiken maar dat is niet gelukt dus hebben we de locatie en alle genodigden (waaronder een afgevaardigde van de minister van Jeugdzaken, hoe balen is dat??!!) afgebeld. Ondertussen was er een docent MWD van onze school in het land om contacten te maken met stage instellingen, hij zou dit combineren met onze presentatie. We zijn met hem en de leerling die hier vorig jaar heeft afgestudeerd maar ondertussen weer terug is (ik wil ooooook!) gegeten bij Blauwgrond (waar je echt Surinaams eet) en na een goed gesprek hebben we het hele gedoe een beetje los kunnen laten. Erg jammer dat we ons onderzoek niet hebben kunnen afsluiten met een presentatie maar we moet het accepteren en we willen het geen stempel laten drukken op onze supermooie tijd hier.

Afgelopen zaterdag was het Koninginnedag en dat werd hier ook gevierd. De vele stagiaires waren oranje gekleurd maar ook de Belgen (waar hier ook best wat van stage lopen) en de Surinamers hadden de moeite genomen om zichzelf oranje te maken, heel cool! Eerst op het terras gezellig gedaan en toen op een partybus (er reden er meerdere want het lukte niet op één bus) naar een andere plek waar het verder gevierd werd. Suriname had zijn best gedaan, alles was mooi oranje versierd, echt heel tof.

De laatste dagen in Suriname bestonden verder uit alles nog even snel een keer doen. Zwemmen, ik wil hier nog eten, die wil daar nog eten en we willen aan iedereens wensen voldoen dus we doen alles nog ‘even'. Vandaag en morgen zullen we onze koffers gaan inpakken (alsjeblieft duim voor me want ik weet niet hoe ik ooit onder het maximum gewicht moet blijven). Malti heeft ons een grote weegschaal gebracht die ondertussen op de veranda hangt dus dat wordt met onze koffers op de veranda inpakken, wegen, eruit halen, erin doen, wegen en dergelijke.

We hebben in kleine stapjes al wel afscheid genomen van ‘dingen' hier, al een paar keer geknuffeld met elkaar omdat er wat traantjes waren zoals bij de laatste keer Havana. Ach als we in kleine stapjes afscheid nemen is het morgen op Zanderij misschien minder erg. En het is natuurlijk ook erg fijn om te weten dat er in Nederland allemaal leuke gezellige lieve mensen zijn die ik ook erg graaaaaaaaaag weer wil zien en leuke dingen mee wil doen. (Naast het puinruimen van ons onderzoek op school.... L) Nu eerst hier de laatste dingen doen, genieten genieten genieten. Vanavond mijn laatste nachtje slapen naast mijn buddie Carlijn die het toch maar 3 maanden heeft overleefd naast mij (ik steek nog wel eens mijn voet door haar klamboe, ze wordt wakker elke keer als ik naar de wc ga of van een smsje die ik op Nederlandse tijd krijg wat hier dan midden in dag nacht is). Ben trots op mijn buddie!! Straks in Nederland zitten wij vieren met ons verspreid door het hele land, iedereen woont ergens anders en we gaan elkaar weer op school zien waar het allemaal zo anders is. Ik ga ze missen juist in deze context.

Ik troost mezelf met de gedachte dat afscheid nemen niet bestaat, ik wil een keer terug misschien wel weer voor een langere tijd maar het is zeker dat dit land mijn hart heeft gewonnen!!

Lieve mensen, dit was het dan. Mijn laatste berichtje vanuit mijn ‘tweede thuis'. Allemaal bedankt voor alle leuke berichtjes, kaarten, emails, msn en skype gesprekken en alles dat ik nu vergeet! Heb heel veel zin om jullie weer te zien want natuurlijk ligt mijn hart ook gewoon nog in Nederland haha.

Big brasa, te esi.

Claudia.

Pompelmoes met frikandel..

Lieve allemaal,

Nog 1.5 week te gaan en dan zit mijn tijd in Suriname erop. Het genieten lukt prima. Het klinkt misschien een beetje bizar maar ik geniet zelfs van de lucht die ik inadem als ik ‘gewoon even' naar het supermarktje loop. Of in de auto zit met lekkere Surinaamse zomer muziek hard aan (dat kan hier allemaal, geluidsoverlast bestaat niet), zonnebril op en de zon.. en dan kijk je naar de straat waar je rijdt en zie je al die typische Surinaamse huisjes. Ik ben gewoon nog steeds niet uitgekeken en ik merk dat ik nu ECHT van dingen kan genieten.. Eerder kon ik iets mooi vinden, er naar kijken en denken ‘moooi!'. Maar nu merk ik dat ik echt kan genieten als in dat ik het voel en denk jaaaa wat fijn hier! Wow, klinkt wel een beetje bizar he.. oke genoeg dus even down to earth.

Afgelopen vrijdag zijn we met een groep mensen op de partybus geweest! Deze bus huur je dan voor 275 dollar, ongeveer 60 euro. Hoe meer mensen er mee gaan, hoe goedkoper het uiteraard wordt. Drinken en eten moet je zelf meenemen. We mochten zelf kiezen hoe we wouden rijden, we zouden in ieder geval eindigen bij La Caff in het centrum. We hebben gekozen om over de Suriname brug te gaan. Deze is zo gaaf om overheen te rijden, overdag al maar savonds was het nog veel mooier. Die lichtjes.. en dan de Surinaamse hits die wij ondertussen mee kunnen zingen en al die gezellige mensen op zo een bus.. kippenvelmomentje hoor!

Vandaag zijn we eindelijk maar eens naar de zondagse markt geweest. Al dat andere fruit wat we ondertussen wel kennen zonder schil.. Het was een beetje puzzelen of het dezelfde vrucht is als die wij dan ergens geproefd hadden maar gelukkig hadden we een goede Surinaamse gids bij ons en kwamen we thuis met allerlei lekker fruit! En wat zonde dat we daar nu past tijd voor hebben gemaakt.. Vanavond hebben we onder het genot van een markoesa sapje, broodje frikandel (jaaaa dat is nog steeds erg lekker hoor nu we uiteindelijk echte lekkere frikadellen hebben gevonden bij de supermarkt!!), pompelmoes en sweet boni ‘echte meisjes in de jungle' gekeken want dat moeten we natuurlijk hier zien. Ik denk dat ik het thuis in het begin even niet kan zien omdat ik dan vast en zeker heimwee ga krijgen naar alles hier. Natuurlijk heel hard gelachen om het rare geniale gedoe van die meisjes en toen stiekem geconcludeerd dat wij net zo erg zijn als we weer ergens een kakkerlak spotten.

Donderdag is onze presentatie en dat begint nu wel spannend te worden. We hebben de afgelopen weken ondanks de hitte keihard gewerkt wat best lastig was. Alle regen van het begin lijkt al weer zo lang geleden maar dat was qua energie voor het onderzoek wel iets gunstiger. We willen zoveel, we doen zoveel maar de hitte maakt het wel zwaar. Gelukkig kunnen we elkaar motiveren en werken we fijn samen, wanneer iemand echt even instort en s'middags een uurtje in slaap valt werkt de rest even een stapje harder.

Wat fijn dat het in Nederland ondertussen ook mooi weer is!! Ik hoop dat het nog even zo blijft zodat de klap straks iets minder groot is, maar het zal wel wennen zijn. Het is in Nederland langer licht buiten (hier wordt het rond 7 uur opeens donker, schemer kennen ze niet..), het is voor ons denk ik best koud en het koelt savonds af terwijl hier de zon weg is na 7 uur maar de lucht wel warm blijft. Het begint nu allemaal een beetje dubbel te voelen. Aan de ene kant heb ik echt zin om alle lieve leuke mensen in Nederland (ja jij ja! =P) weer te zien en aan de andere kant heb ik het hier zo fijn. Kunnen jullie niet gewoon allemaal hierheen komen? =P Oh en neem dan gelijk truitjes enzo van de H&M voor me mee want dat kennen ze hier niet en die zitten juist zo fijn!

Bedankt weer voor alle leuke reacties, echt tof om te lezen dat jullie zo meeleven!

Geniet van de zon morgen, die vast ook in Nederland weer lekker zal schijnen en een fijne tweede paasdag! Wij gaan morgen trouwens ook lekker eieren versieren, mn moeder heeft gewoon versierspulletje als verassing in een kaartje gestopt. =)

Big brasa en tot snel.

Galibi enzoo.

Hoe heerlijk is het dat ik dit verhaal gewoon typ op het terras van 't Vat, met onze ondertussen eigen obers om ons heen en een markoesa sapje naast me. Volop genieten!

Ondertussen hebben we ons weekendje Galibi achter de rug. Op vrijdagochtend vertrokken we met de bus over een weg met vooral veel gaten en hobbels. Na een reis van 3 uur kwamen we in het plaatsje Albina waar we even konden rondkijken. We moesten allemaal even plassen en we konden de doorspoel knop niet vinden.. Juist, even spoelen met emmers water dames! Lekker hoor. Vervolgens moesten we nog een tijdje met de boot totdat we een strandje zagen dat op een paradijsje leek, wat een mooi plaatje was dat! Op het strand stond een soort grote bungalow met daarin de kamers waarin wij die nacht zouden slapen. Nadat we even hadden gerelaxed op het strand kregen we een rondleiding door het dorpje. Onze gids kwam zelf oorspronkelijk uit dit dorpje, elke familie heeft een eigen dorpje. Hij vertelde verhalen over de tradities van de mensen hier, het was zo gaaf en onvoorstelbaar om te zien dat die mensen daar echt wonen! Er werd ons bijvoorbeeld verteld dat een meisje acht dagen wordt afgezonderd als ze voor het eerst ongesteld is geworden. Daarna is er een soort feest waarbij haar handen worden vastgebonden, vervolgens laten ze allemaal bijtende mieren over haar handen lopen (jeuj feest..) en die pijn moet ze verdragen om te laten zien dat ze nu een echte vrouw is. Daarna krijgt ze een stukje katoen dat in de brand staat dat ze moet overgooien van haar ene hand in haar andere hand net zo lang tot het vuur uit is. Er is sinds een paar jaar wel elektriciteit in dit dorpje, de elektriciteitkabels hingen heel laagdoor het dorp, als ik mijn handen om hoog zou doen dat ik het kunnen pakken. Maar meneer is dat dan niet gevaarlijk? Ja dat denk ik wel.. En toch laat iedereen het lekker zo hangen. Ik zag een jongentje spelen met een dier en bedacht wat voor totaal ander leventje hij heeft en krijgt dan dat ik heb. Hij keek me even aan en lachte zo lief, zoals de meeste kinderen in Suriname trouwens. We zijn in Galibi Zoo geweest, de dierentuin van het dorp. Eerst zagen we het niet, later bleek dat het het stukje grond was met bosjes eromheen. Het was wel heel gaaf, de dieren liepen er los en er was een man die met veel plezier de dieren om je nek legde of op je hoofd zette. Jaaa ik heb een wurgslang vastgehouden die het grappig vond om bij mij echt te doen alsof hij me ging wurgen. Het filmpje van ‘echte meisjes in de jungle' ging even door mijn hoofd, het zou toch niet gebeuren dat.... Meneer! Ik ben nu wel klaar hoor, pak hem maar weer. Het voelde nat en glibberig, maar goed ik heb het gedaan.

Savonds na het eten zijn we met de boot weggegaan naar een ander strandje om schildpadden te spotten! We zagen een groot schildpad (nouja de bootmannen zagen zijn sporen) dus daar hebben we aangelegd. Het schildpad was nog bezig met iets, een gat graven ofzo ergens in de bosjes dus we moesten wachten. Uiteindelijk was ze klaar met gravenen konden we gaan kijken hoe ze heel veel eieren in het gat legde, gaaf om te zien! Daarna ging ze het dichtmaken door er zand op te gooien waarbij ze niet te beroerd was om af en toe ook wat zand tegen ons aan te gooien. Hierna was ze zo slim om in de buurt van het echte nest nog een paar ‘nepgaten' te maken zodat andere dieren niet zo snel kunnen vinden waar haar eitjes liggen. Leuk plan, erg slim alleen beetje jammer dat het zo lang duurde. We werden ondertussen verrot geprikt door de muskieten dus hebben we onszelf half ingegraven om zo min mogelijk gestoken te worden. Uiteindelijk ging ze terug de zee in, wat heel mooi was om te zien. Daarna konden ook wij terug om lekker ons bedje in te gaan. Toen ik de volgende ochtend uit bed stapte en de deur open deed keek ik de zee in, vanuit mijn bed tot aan het zand was ongeveer vijf stappen, heerlijk!! Vandaag zijn we met de boot naar de overkant gegaan waar Frans Guinea ligt. Opeens wordt er weer met euro's betaald, Frans gepraat en zie ik franse kentekens. Ook de opbouw van de stad is anders, gewoon echt meer als Frankrijk. Heel gaaf om zo opeens in een ander land te zijn. Dit was het laatste uitstapje van ons tripje naar Galibi. We mochten weer 3 uur met de bus terug, dit keer vergezeld met een groepje Surinaamse vrouwen wat over het algemeen erg gezellig is! De dochter van de vrouw naast mij woont in Nederland en de vrouw zei mij dat mijn moeder mij vast ook erg miste. (Ahhh =P)

Maandag ben ik met Carlijn, Mirjam en Jenny naar het Clarence Seedorf stadion geweest. Echt de moeite waard, moet je zeker langsgaan als je eens in de buurt bent!! Het was ongeveer zo groot als het hoofdveld van WVF maar dan met een grote foto van Seedorf bij de ingang. Was wel gaaf dat er allerlei sportieve uitspraken op de tribune waren gemaakt met bordjes van clubs waar hij gespeeld heeft. Oke de omvang viel een beetje tegen maar het was wel tof om even gezien te hebben.

Ondertussen gaat de tijd zo snel dat zelfs volgende week donderdag onze presentatie al is! Dat begint nu spannend te worden hoor.. De outfits zijn gescoord, we werken keihard en proberen dat zo goed mogelijk te combineren met de leuke dingen want we willen uiteraard nog wel even optimaal genieten van het land. Voor vrijdagavond staat de partybus gepland, een bus met bovenop een terras met muziek waarop je dan kunt feesten terwijl je door Paramaribo rijdt. Ook dat moeten we natuurlijk meemaken!

Verboden te missen en verplicht genieten!!

Time flies! Nog maar 26 dagen te gaan en ik vind het stiekem nog veels te leuk hier!

We zijn vorige week naar Brownsberg geweest, dat is een grote berg waar we hebben gewandeld en waar we bij twee watervallen zijn geweest. Maar eerst moesten we met er met een busje naartoe.. De verharde weg ging prima maar eenmaal op de berg bestond de weg uit modder, zand en uhm modder?! We reden steeds vlak langs de rand en ik probeerde mezelf gerust te stellen met het idee dat de chauffeur heus wel wist wat hij deed.. maar op een gegeven moment zaten we vast! De chauffeur trok zijn trukendoos open; gas geven, achteruit rijden en weer vooruit, de mensen de bus laten schudden.. Uiteindelijk is er iets onder de banden gelegd (geen idee wat precies want ik durfde niet echt opzij te kijken)en konden we uiteindelijk doorrijden. Ik probeerde nog maar even niet aan de terugweg te denken wantdeze geniale wegmoesten we natuurlijk ook weer omlaag.. Eenmaal op de berg hebben we ons even omgekleed en zijn we begonnen aan de wandeling. Onze gids vertelde echt van alles en ook al ben ik niet echt een natuurmens, het was heel interessant! Alleen dat de gids met een stok op takken sloeg om te kijken of het geen slang was vond ik toch iets te natuurachtig, ik hou niet zo van slangen geloof ik.. We hebben bomen gezien waar rubber, kurk en viagra van gemaakt wordt en heel wat dieren. In de bomen speelden de aapjes, zo gaaf om te zien! En ik heb aan een liaan geschommeld, stoer! (Ook al was ik nog niet zo goed als de gids, hij noemde de Brownsberg een speeltuin, deed de tocht op slippers en hing op de kop aan de liaan.) Het was een zware wandeling naar de waterval, de tweede was nog zwaarder dan de eerste. Het grappige met zulke dingen is altijd dat je eerst een stuk naar beneden loopt (kruipt en rolt) maar dat je dat stuk uiteindelijk ook weer omhoog moet lopen. Bloed, zweet en tranen! Maar het was zeker de moeite waard want de watervallen waren echt gaaf om te zien. We hebben lekker zitten relaxen en in onze bikini onder de waterval gestaan, hoe gaaf is dat?!

Afgelopen zaterdag was het tijd voor ons feest! We hadden ondertussen best wat mensen uitgenodigd, er was schoongemaakt onder ons huis en de barbecue stond klaar (en die hebben we zelf aangekregen!!) Iedereen die kwam had zelf hapjes en drankjes meegenomen, uiteindelijk was er zoveel eten en drinken dat wij de komende maand elke dag nog dronken kunnen worden als we zouden willen en Mirjam en Jennie zondag verplicht moesten komen eten om het op te krijgen. Het was een erg gezellige avond, leuk ervaringen uitgewisseld en dan is het wel fijn om te horen dat Carlijn en ik niet de enige zijn die helemaal freaken van kakkerlakken maar dat er ook andere meiden zijn die helemaal gek worden wanneer er weer eentje gespot is. Iedereen was fan van ons huisje, wij zijn zelf ook nog steeds zo verliefd op our crib. De avond eindigde in een slagroomgevecht dus dan kun je wel een beetje bedenken wat het gezelligheidsgehalte was. Alleen een beetje jammer dat ik de volgende ochtend misselijk wakker werd.. uhm wat is die geur?? Juist, slagroom in je haar gaat stinken!!

Om toch nog even wat burgerlijks te doen ben ik met Carlijn en Sjoukje naar de Petrus Paulus kathedraal geweest, de grootste houten kathedraal van de wereld. Hij was van binnen nog mooier dan aan de buitenkant dus we hebben onze ogen uitgekeken.

Afgelopen maandag zijn we nog een keer naar Berg en Dal geweest, dit keer waren Jennie en Mirjam ook mee. Berg en Dal vind ik echt het gaafste uitstapje ever! Je kunt leuke activiteiten doen en tussendoor in je hutje liggen, voetballen, volleyballen, zwemmen of wat je maar wilt. Dit keer zijn we de Tarzanswing gaan doen. Je springt terwijl je aan een touw zit en je moet vooral maar niet kijken hoe dat vast zit. Zoals de gids zei; ‘Je moet je ogen even dichtmaken.' Als je eenmaal gesprongen hebt is het zo heerlijk om te slingeren tussen de bomen en boven Suriname rivier, vooral als je dan het touw loslaat en achterover leunt. Ik kan het wel proberen te beschrijven maar het gevoel is eigenlijk gewoon onbeschrijfelijk. Het beste is toch om eens naar Suriname te gaan en alles uit te proberen. Markoesa is een sapje die je in Suriname in eigenlijk alle supermarkten en op alle terrasjes wel kunt krijgen, het is een heel lekker zoet sapje gemaakt van een vrucht. Bij Berg en Dal werd er voor ons een Markoesa geplukt en hebben we de echte vrucht gegeten. Jemig ik krijg echt verstand van die dingen terwijl ik me daar normaal niet zo voor interesseer. Nu is toch wel gaaf dat je weet welk drankje van welke vrucht gemaakt wordt. Dit keer had ik trouwens mijn volleybal meegenomen dus hebben we nog lekker kunnen beachvolleyballen met de gidsen van Berg en Dal.

Nu lijkt het door al mijn verhalen misschien alsof we niks voor school doen, maar niks is minder waar. We zijn ook dagen heel hard aan het werk en dat harde werken werd beloond want na een geweldige dag Berg en Dal kwamen we thuis, keken we op onze schoolmail en hadden we een leuke mail van onze begeleidster van uit school. We hebben een voldoende voor fase 3 gekregen!! Gisteren hebben we dossieronderzoek gedaan bij onze Stichting Jeugd en Gezin. Als je die nare dingen leest die er om je heen gebeuren word je wel weer even aan het denken gezet. Wat heb ik het toch goed en fijn thuis! Wat is het verschrikkelijk dat ouders hun kinderen zulke dingen aandoen en wat is het frustrerend dat de voogdijzorg hier dan zo gewoon niet op orde is. Gelukkig komen we veel hartverwarmende mensen tegen in het werkveld hier, mensen die blijven vechten voor deze kinderen want zoals ze zelf aangeven; ‘We mogen niet gaan slapbakken want deze kinderen hebben ons nodig en kunnen het niet hebben dat wij als volwassenen gaan slapbakken.' Ik kan niet alles wat we tegenkomen op mijn site zetten, maar het komt erop neer dat er nog veel te doen is in de Voogdijzorg hier.

Ondertussen zijn we de laatste vier weken ingegaan.. We benoemen al steeds aan elkaar wat we hier zo gaan missen maar we hebben afgesproken om dat niet meer te doen. We hebben nog vier weken!! Dus we gaan niet meer zeggen wat we gaan missen, maar vooral waar we allemaal nog van gaan genieten! Het prachtige weer (het heeft al een tijd niet meer de hele dag geregend en vooral de zon laat zich zien, echt liggen zonnen is eigenlijk niet te doen door de warmte), Zuurzak (het lekkerste drankje van Suriname wat niet eens zuur is maar juist zoet haha!), de mensen hier, het geouwehoer s'avonds als we allemaal lekker flauw bezig zijn, de natuur (ja zelfs ik!), de Tulip (stiekem al onze eigen supermarkt hier), de Roti!!!! (want die eet je hier lekker met je handen en smaakt toch anders dan uit een pakje van de C1000), de gaten in de weg, ons geweldige huisje, de terrasjes, de hagedissen in de tuin (die nu al een beetje tam zijn!), dokter Joshua (waar ik deze week maar weer eens geweest ben omdat ik gewoon zo geniaal ben om weer een blaasontsteking te hebben), onze Surinaamse wasmachine (die je kleren meer verrot dan schoon maakt maar dan heb ik tenminste meer kleren om hier te laten dus meer ruimte in mijn koffer dus een goeie reden om hier nog maar eens te shoppen), Carlijn en mijn slaapkamer (Carlijn is gelukkig net als ik niet zo heel netjes dus kan ik gerust losgaan en kleren van mij afgooien wat zorgt voor bergen kleding en andere dingen op onze vloer), Berg en Dal (want we hebben besloten gewoon nog een derde keer te gaan) en alles wat ik nog vergeten ben.

Big brasa, dikke knuffel en geniet van de lekkere voorjaarszon in Nederland!!

Love Suriname, Hate kakkerlakken!

Afgelopen zondag werd in Suriname Holi Phagwa gevierd. In Nederland hadden we onszelf al lekker gemaakt met het kijken van you tube filmpjes, maar zondag konden we het eindelijk zelf gaan vieren! Het is een Hindoestaans Nieuwjaar en lente feest. Hierbij gooien de mensen elkaar onder met allerlei kleuren poeder, er is muziek en veel eten en drinken. Echt heel erg leuk! We waren uitgenodigd bij Hindoestaanse mensen in de straat, waardoor we de culturele kant van het feest mee konden maken. De mensen wensen elkaar een subh holi maar dat wisten wij natuurlijk niet dus gaven we maar gewoon een hand en lachten lief terug. Het feest was in de tuin van de mensen, en alles zat daar onder de kleuren poeder en verf. Wij kwamen wit binnen maar net als met een watergevecht zijn droge mensen het leukst om nat te gooien. Voordat ik het wist werd er verf in mijn gezicht gesmeerd, werd ik onder gepoederd en nat gespoten. Ik keek om me heen maar herkende de andere meiden nauwelijks meer. Er stonden grote boxen, er werd flink gedanst en we kregen continu eten en drinken in onze handen gedrukt; heel gezellig!!! Op het moment dat we weg gingen kregen we allemaal nog een bord Roti mee, zo lief!

Daarna zijn we naar het onafhankelijkheidsplein gegaan waar ook Holi Phagwa gevierd werd. Onderweg werden er door verschillende Surinaamse mensen die het feest niet vierden foto's van ons gemaakt, het is blijkbaar heel grappig dat blanke mensen dit feest meevieren. Op het onafhankelijkheidsplein waren podiums en eettentjes, een beetje het idee van bevrijdingsfestival in Zwolle. Er waren heel veel Nederlandse mensen en ook hier werd met poeder gegooid hoewel het wel minder was dan bij de mensen in de tuin. We zijn gedurende de dag een paar keer van kleur veranderd en nat gespoten met waterpistolen, we hebben op de Surinaamse muziek gedanst en lekker gegeten en heel veel foto's gemaakt!

Thuisgekomen wouden we snel douchen en slapen omdat we maandag vroeg naar Berg en Dal zouden gaan. Eenmaal gedoucht (en vrij schoon, behalve mn haar waar nog steeds roze en groen in zit..) zijn we snel naar bed gegaan. Nouja, bijna! Ik zag tussen Carlijn en mijn bed een kakkerlak. We hebben gespoten met spray tegen kakkerlakken dus konden niet in de slaapkamer gaan slapen en omdat de kakkerlak was ontsnapt leek dat ons sowieso niks. Met onze slaapspullen zijn we op de bank gaan liggen, ondertussen had ik de tweede kakkerlak gezien tijdens het tanden poetsen. We hebben de banken midden in de woonkamer gezet omdat we bedachten dat de kakkerlakken meestal op de muren lopen. Eenmaal op de bank durfden we onze ogen niet dicht te doen, want ja dan zie je de kakkerlakken natuurlijk niet als ze terug komen! We hebben tot nu toe weinig last gehad van kakkerlakken dus het zou toch bijna niet kunnen dat er nog eentje is op dezelfde avond?! Na tien minuten mezelf moed in praten durfde ik mijn ogen dicht te doen, dit duurde helaas niet zo lang want Carlijn lag nog met haar ogen open de muren af te speuren en zag de volgende kakkerlak! We hebben ons afgevraagd of een mens zes weken zonder slaap kan, we hebben het land uitgescholden en gewenst dat we in ons eigen bedje in Nederland lagen maar dat hielp allemaal niks. Dus zijn we als twee gekken het balkon op gerend, ondertussen echt misselijk en niet wetende of dat van de angst of de spray kwam. We hebben een matras op het balkon gelegd, we zouden daar wel gaan slapen. (Gewoon verjaagd uit ons eigen huis door kakkerlakken, lekker debiel..) De overbuurman was wakker en vroeg zich vast af waarom wij op het balkon lagen, dus hebben we het matras naar de veranda gesleept. Eenmaal daar hoorden we voetstappen (ja serieus, je kunt kakkerlakken horen lopen!!) van de volgende kakkerlak met als gevolg dat we echt de hele nacht niet hebben geslapen. Om 5 uur ging onze wekker om naar Berg en Dal te gaan en waren Carlijn en ik best gesloopt. We hebben onze slaapkamer verbouwd, de bedden midden in de kamer gezet zodat we niet tegen de muur slapen. Helaas blijkt dit niet helemaal de oplossing te zijn, Sjoukje vond dinsdagochtend een kakkerlak in haar bed!!

Berg en Dal was echt helemaal geweldig!! We hebben de Canapy tour gedaan, tien platformen met daartussen kabelbanen. We zijn over de Suriname rivier gegaan en de laatste baan heb ik op de kop gehangen, zo gaaf!! We hebben een kayaktour gedaan, door het tropisch regenwoud. Wauw!! Zo mooi om eens te zien. Op een gegeven moment zei de jongen van Berg en Dal dat we even om een bepaalde tak heen moesten varen, hij had namelijk een giftige slang in de boom gespot. Natuurlijk heb ik hem even bekeken, maar vond het opeens iets minder leuk in het regenwoud. Ik bleef de jongen vragen of hij voorop wou om de beesten te zoeken, want ik zag eigenlijk alleen maar groene bladeren. We hebben een vuurrups gezien en een kaaiman! Oh ennnn de plek waar Goede Tijden Slechte Tijden is opgenomen, haha dat vond ik dan wel weer leuk! Bij Berg en Dal krijg je een hutje waar je de hele dag kunt zitten genieten van het uitzicht. Er was ook een beachvolleybalveld dus ik ben een volleybal gaan vragen, die was gestolen.. helaas! Maar de jongens van Berg en Dal wouden wel een potje met ons voetballen, dus heb samen met Carlijn in de brandende zon een potje voetbal met de Surinaamse jongens gespeeld. Niet te geloven, maar ik heb zelfs gescoord! (Maurice, ben je een beetje trots op me??! =P) Berg en Dal is dus echt zo leuk als iedereen zegt, we hebben zo een fijne dag gehad en we willen proberen om in onze tijd hier nog een keertje daarheen te gaan. Dan neem ik wel lekker mijn eigen volleybal mee. J

Ondertussen hebben we verschillende mensen leren kennen. Zo hebben we gisteren mensen uitgenodigd om te komen eten en staan er de komende week een aantal afspraken gepland. Leuk om ervaringen uit te wisselen en samen dingen te ondernemen. Wij hebben trouwens een groot grasveld als tuin en een overdekte onder ons huis, de we zullen binnenkort maar eens een tuinfeest gaan geven! Mocht je zin hebben, komt gerust langs hoor haha.

Liefs, Claudia.

De dochter van tante Corrie??

Na een week met vooral veel regen is het vandaag een erg warme dag. Een beetje regen of een beetje zon lijken ze in Suriname niet te kennen. Als het regent lopen de straten vol en als de zon schijnt is het eigenlijk te warm om ‘echt' te zonnen.

Ondertussen zijn we al een paar keer met een Surinaamse bus geweest. Als je er eenmaal aan gewend bent is het echt heel leuk! Gewoon lekker rustig zitten, beetje rondrijden en je blijven verbazen over allerlei dingen. Zo zag ik laatst ergens een jongen zijn fiets wassen. Hij had zijn fiets op de kop op een bruggetje gezet en stond zelf in een bootje ernaast op het water. Met een emmer haalde hij water uit de sloot en gooide dat over zijn fiets heen, zo stoer! Verder gebeurd het regelmatig dat de buschauffeur stopt om te tanken of om bij de supermarkt zelf even een boodschap te doen. Op een gegeven moment stopte de bus ook ergens en stond daar een jongentje te wachten van een jaar of acht.. Hij liep een stukje de bus in, maar ging niet zitten. Hij tilde een kind van ongeveer één jaar uit de bus! En dit herhaalde zich een paar keer.. Zulke jonge kinderen worden dus alleen op de bus gezet en door een ook nog veel te jong kind uit de bus gehaald. Dan te bedenken dat ik al moest huilen omdat mijn moeder wegging terwijl ze me helemaal tot in de klas bracht vroeger..

Om even op de titel van mn verhaal te komen.. In de bus vroeg een Surinaamse vrouw ons heel serieus of wij de dochters waren van tante Corrie. Waarschijnlijk een Nederlandse vrouw die daar ergens woont. Uhm nou nee, niet alle blanke mensen zijn familie. Ik heb trouwens ook iemand op straat al eens horen zeggen dat wij vast alle vier zusjes zijn..

We zijn met de bus naar White beach geweest, het strand van Suriname. Alleen een beetje jammer dat het niet echt mooi weer was. Met de bus was het erg goed te doen, dus daar gaan we op een mooie dag zeker nog eens naartoe. Het was een mooi wit strand, met palmbomen, hangmatten, hutjes. Erg leuk! En een eettent. Alleen waar ik al bang voor was kwam uit.. een eettent zonder eten! Eerlijk gezegd verbazen zulke dingen me niet eens echt meer hier. Gelukkig kon de meneer achter de bar wel patat voor ons laten bezorgen dus dat hebben we maar gedaan. Ondertussen (na een uur op het eten gewacht te hebben haha) was het zonnetje doorgebroken dus hebben we nog even echt op het strand kunnen liggen!

Zaterdag zijn we ook met de bus geweest, naar Nieuw Amsterdam. Per ongeluk hebben we te lang in de bus gezeten, waardoor we heel veel mooie dingen hebben gezien. Een mooi stukje natuur, aparte huisjes en een meisje die haar geit uitliet. Gelukkig kwam de bus op de terugweg ook langs Nieuw Amsterdam dus zijn we daar alsnog uitgestapt. Het leek erg mooi weer te worden, maar zoals vaker was het s'ochtends mooi maar barste het in de middag los. We waren ondertussen in Fort Nieuw Amsterdam, waar in een oude gevangenis een indrukwekkende tentoonstelling was over de slavernij. Er waren ook filmpjes te zien waarop kinderen die uit de kinderslavernij waren gehaald hun verhaal vertelden, onvoorstelbaar..

Zondagavond is ons buurjongetje (de zoon van Malti) bij ons pannenkoeken komen bakken. Hij wou het graag leren en kwam heel ijverig met een papier en pen aan, zo schattig! Hij heeft gezellig bij ons gegeten en we hebben weer leuke dingen over Suriname gehoord. Hij is nu 13 en heeft tot zijn 8^e in Nederland gewoond. Ik vroeg hem waar hij het leuker vond, dat was Suriname. Toen ik vroeg waarom hij liever hier woont zei hij dat er hier meer vrijheid is, je mag bijvoorbeeld het hele jaar vuurwerk afsteken. Haha een erg belangrijke reden natuurlijk.

And last but not least, Carlijn en ik zijn net toegezongen door een groepje jongens in onze straat. Naast het irritante gefluit en geroep is het best leuk als er eens ‘het is een nacht' van Guus Meeuwis voor je wordt gezongen! Dat kunnen we dan nog wel waarderen.

Ik ga zo proberen of ik een nieuw mapje kan maken en foto's kan uploaden en anders lukt het vast morgen.. Zoals het Surinaamse spreekwoord; Wang foe tidi. Wang foe tamara. Oeng no doro tide. Oeng sa doro tamara. Eén stap vandaag, één stap morgen. Lukt het vandaag niet, dan lukt het morgen.

Bedankt weer voor alle leuke berichtjes en tot het volgende verhaal!

Liefs.

Van carnaval tot lekke band.. alles kan in Suriname!

Dat ik dit jaar met carnaval niet in Nederland ben vond ik geen probleem. Mijn familie houdt van carnaval maar ik ben waarschijnlijk als baby iets te vaak in een clownspakje gestopt, ik vind carnaval nu niks meer aan. En daarbij komt dat ik vaak een beetje bang ben voor verklede mensen (heel vervelend als je op de dam in Amsterdam loopt trouwens).. Bij 't Vat bleek hier ook carnaval gevierd te worden, het einde van de middag was er een soort Braziliaans carnaval op het terras en later meer voor de Nederlanders. Het goede nieuws was, je hoefde niet verkleed!! Dus was ik zaterdag in 't Vat te vinden en heb ik zelfs nog even meegedaan met de polonaise, kijk zo is carnaval best te doen! De Surinaamse muziek en de Nederlandse meezingernummers werden afgewisseld dus het was eigenlijk voor iedereen gezellig. We hebben een paar Nederlandse mensen leren kennen want die komen natuurlijk op het carnavallen af.

Overdag waren we naar de dierentuin geweest, Paramaribo Zoo. De entree is 3 SRD (0.65 eurocent..) dus ik wist niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Toen ik de slingerende aapjes zag was ik al blij, zag er echt heel schattig uit! Maar toen ik me omdraaide zag ik wat leukers, een hele grote speeltuin! Mijn ouders weten dat ik vroeger in de dierentuin in Emmen vooral in de speeltuin wou spelen, nou dit is niet echt veranderd. Leuk hoor die dieren, maar ze deden zo weinig ook al waren er wel veel verschillende dieren te zien. De speeltuin had een grote familieschommel dus die hebben we natuurlijk uitgeprobeerd en een kabelbaantje, stoer! Ik heb me wel vermaakt in de dierentuin.

Maandagavond besloten we naar de bioscoop te gaan, we willen gewoon alles even proberen in Suriname. We moesten natuurlijk weer met de taxi omdat je hier savonds niet op straat kunt fietsen (wat me echt begint te irriteren, ik hou er juist zo van om even weg te gaan s'avonds). De film zou om 9 uur beginnen.. maar uiteraard op de Surinaamse manier, de reclames begonnen om tien voor half tien en de film dus nog later. We zaten in een lange broek en T-shirtje in de bioscoop (het is soms zo fijn om gewoon even een spijkerbroek aan te trekken!) maar we kregen het allemaal koud. De airco stond aan en voor het eerst in 5 weken hadden we kippenvel, heel bijzonder. Sjoukje is gaan vragen of de airco zachter kon en dat mocht gelukkig.

We zijn overdag vooral veel bezig geweest met het onderzoek. Ondertussen hebben we al heel wat verschillende instellingen gezien en een redelijk beeld kunnen vormen van de voogdijzorg in Paramaribo. Het heeft afgelopen week veel geregend dus dat maakte het minder erg dat we vooral op onze veranda zitten te werken aan het onderzoek. Tussen de regenbuien door gaan we naar de supermarkt (verwacht dus niet dat ik heel bruin terugkom), het wordt bijna een sport om droog heen en weer te gaan.

Maandag was de regen verschrikkelijk. Ik was met Sjoukje naar Stichting Jeugd en Gezin geweest maar toen we terug wouden fietsen bleek dat mijn band lek was. En tjaah, hier in Paramaribo kan ik niet even mijn vader bellen om te vragen of hij me kan ophalen met de auto. Dus hebben we de fiets laten staan en ben ik bij Sjoukje achterop naar huis gegaan. Gewoon fietsen is al een avontuur, ze hebben hier geen fietspaden en soms weet je niet of de mensen toeteren omdat je iets raars doet of omdat het gewoon stomme mannen zijn. Veilig thuis hebben we bedacht hoe we mijn fiets hier moesten krijgen, ik zou met Carlijn op de fiets teruggaan met een pomp en dan samen terugfietsen. Helaas begon het met regenen.. keihard. Binnen no time stond weer de hele straat blank, dit keer liep het zelfs onder ons hek door de tuin in en dreven de kokosnoten door de straat. Uiteindelijk stopte de regen dus zijn Carlijn en ik als echte survival buddies door het water gegaan. Het kind in ons kwam naar boven en het was bijna net als vroeger in de plassen stampen, maar dan anders. De instelling is een half uur fietsen, dus heen en terug lopen met natte voeten leek ons toch niet zo fijn. (Fietsen kon niet meer omdat de straten vol water stonden.) We zagen de Surinaamse bussen staan.. zouden we het erop wagen? Het openbaar vervoer is een chaos, het zijn vrij kleine busjes die altijd vol zitten. Op tijden rijden ze niet en echte stopplekken zijn er ook niet, je moet gewoon op het knopje drukken en roepen waar je eruit wilt. Mocht een achterste persoon uit de bus willen, dan moeten eerst alle mensen ervoor uitstappen want een gang pad is er niet. Al vijf weken willen we het eens proberen maar durfden we niet zo goed. Vandaag hebben we het erop gewaagd! Na een paar buschauffeurs vragen hadden we uiteindelijk de goede bus gevonden. Sjoukje smste of alles goed ging en trots smste ik terug dat we in een bus zaten! Het viel best mee, gaan we zeker vaker proberen. Uiteindelijk nog een hele wandeling teruggemaakt, maar heb mijn fiets weer lekker bij ons huisje. Mijn vader heeft me een instructie band plakken gemaild, hopen dat het gaat lukken!

Dinsdagochtend zijn we naar de centrale markt gegaan. Een hele grote hal met groente, vlees, fruit, kleren.. eigenlijk van alles. Toen we net binnenkwamen sloeg er een jongen op onze armen en hij zei: ‘ vreemde'. Ik voelde me niet echt veilig op deze markt, leuk om een keer gezien te hebben maar ik hoef er niet vaker heen. Vooral toen ik een man met een complete koe over zijn schouder (een dode hoor) zag lopen had ik het wel gehad daar..

Bedankt voor de leuke reacties weer! Ennnn familie Ham bedankt voor het kaartje, was echt een verassing! Het kaartje hangt op mijn slaapkamer bij de andere kaartjes, supertof!

Liefs, Claudia.

Ps. Nieuwe foto's staan in het mapje Suriname II.

Na regen komt zonneschijn!

Na een paar dagen van volgelopen straten en veel, heel veel regen hebben we nu een paar hele mooie zonnige dagen gehad! Na een stomme nierbekkenontsteking ben ik nu helemaal gezond verklaard en kan ik eindelijk gaan genieten van de zon en alle mooie dingen van het land. Bedankt voor alle lieve berichtjes!

We hebben afgelopen week veel gedaan. Ons onderzoek is in volle gang en we hebben al verschillende instellingen bezocht. Bijzonder! De mensen zijn tot nu toe erg open en we hebben leuke gesprekken gehad. Ik blijf me verbazen over de gang van zaken hier in Suriname vergeleken met hoe alles geregeld is in ons Nederland. Een voogdijinstelling die een gehandicaptenzorg ernaast is gaan doen omdat ze voor gehandicaptenzorg wel geld van de overheid krijgen, bizar. Maandag gaan we naar de Bufaz, dat is een soort Raad van kinderbescherming dus ik vind het best spannend, ben zo benieuwd wat we daar te zien krijgen! Ik heb veel lieve kinderen gezien en de andere meiden en ik zijn het erover eens dat we een heel vliegtuig zouden kunnen vullen met kinderen die we mee willen nemen.

Trouwens, nog zoiets bijzonders. Onderweg naar de instelling kwamen we langs een brailleschool, wat goed dat ze dat hier ook hebben! Alleen kwam er net een blinde man uitlopen die over wou steken.. In de straten zitten geen brailletegels (heet dat zo?) en er zijn geen stoplichten die geluid maken. De beste man wou oversteken en riep gewoon door de straat of hij kon gaan. Er kwam een auto aan van een redelijke afstand maar ik durfde niet te roepen dat hij kon, ik weet natuurlijk niet hoe snel deze man loopt. Gelukkig waren er andere mensen op straat die dit heel normaal leken te vinden, ze keken niet echt om maar riepen gewoon; Jaaa toe maar! De man kwam veilig aan de overkant maar ik vraag me af hoe vaak dit mis gaat.

We hebben ondertussen wat meer van het land gezien. Op zondag hebben we een rondleiding gehad bij Fort Zeelandia, dit was vroeger een Nederlandse handelvestiging. Toch wel interessant om een stukje geschiedenis over Suriname te horen, over de december moorden van 1992 en de invloed van Desi Bouterse. Dit laatste merkten we ook afgelopen vrijdag bij de dag van de Revolutie. Dit is een nationale feestdag geworden dus wij hadden veel gezelligheid verwacht. In het centrum bleek dat er een markt was en wat tenten maar er werd weinig gefeest. Na wat mensen gesproken te hebben bleek dat het nog niet echt leeft, op dit moment (met het gedoe rond Bouterse) zeggen de mensen niet echt in de stemming te zijn voor een feest. De revolutie wordt door veel mensen niet als iets goeds gezien, ook doordat Bouterse hier veel in te doen heeft gehad.

Donderdag hebben we dolfijnen gespot. In een bootje vaarden we op de Suriname rivier en zagen we de dolfijnen om onze boot heen, echt heel gaaf! We hebben vorig weekend dansles gehad en kunnen nu de Merengue dansen, wat we ook dit weekend weer even geoefend hebben.

Ook qua eten hebben we ons weer wat meer verdiept in Suriname, bij verschillende restaurantjes hebben we ons gewaagd aan Surinaamse gerechten en dan zijn er natuurlijk nog de lieve buurvrouwen hier die ons regelmatig een Surinaams hapje komen brengen. De insecten zijn nog wel even wennen. We hebben een weekje ons ‘eigen huisje' moeten verlaten omdat deze een week verhuurd was, we sliepen tijdelijk in een huis een straatje achter ons. Hier sliepen we op de begane grond wat ervoor zorgde dat we veel meer last hadden van beesten. (kakkerlakken, salamanders, kikkers etc.) Dat we op de benedenverdieping sliepen zorgde er ook voor dat we veel beter op onze spullen moesten letten, niks bij het raam laten staan en dergelijke omdat er ‘kruimeldieven' zijn die graag even naar binnen graaien. Niet echt een fijn idee.. Onze laatste nacht daar is de fiets van onze bovenbuurvrouw uit de tuin gejat. Gelukkig zitten we nu weer in ons ‘eigen huisje' dat op palen staat en dus hoog boven de grond, heerlijk!

En het is nu zeker, onze brievenbus doet het!! Afgelopen week hebben we allemaal post gehad, dat hier blijkbaar wordt opgespaard en in één keer wordt bezorgd. Ik heb twee hele lieve valentijnskaarten van Anne en Monique gekregen, thanks ladies!! Voor de liefhebbers, stuur maar een berichtje als je het adres wilt. J Erg leuk om te merken dat de mensen in Nederland je niet vergeten zijn.

Lieve mensen, bedankt voor de leuke reacties, emails, hyves berichten, aan mijn moeder vragen hoe het met mij gaat en alles.

Odi, Claudia.

Ps. Voor nieuwe foto's, zie mapje Suriname II.